Μήλο μου κόκκινο
- 27 Σεπ 2012
- Ανανεώθηκε 28 Σεπ 2012
- Αναρτήθηκε 27 Σεπ 2012
- Εμφανίσεις: 3167
Μήλο μου κόκκινο
Της αγάπης
Μήλο μου κόκκινο ρόϊδο γραμμένο
Γιατί με μάρανες τον πικραμένο;
Πααίνω κι έρχομαι μα δε σε βρίσκω
Βρίσκω τη πόρτα σου μανταλωμένη
Τα παραθύρια σου φεγγοβολούνε
Ρωτώ το πάπλωμα, «πού ‘ναι η κυρά σου ;»
«Κυρά μου δεν είν’ εδώ, πάεισι στη βρύση
Πάεισι να πιει νερό και να γιομίσει».
My red apple
A greek folk song of love
My red apple, pomegranate red
Why have you withered me and made me bitter?
I go and come, but I can’t meet you.
I find your door bolted but the lights are on.
I ask the mattress, “where is your mistress?”
“My mistress isn’t here, she is going to the fountain
She is going to drink and fill her jug”.
Το τραγούδι αυτό ανήκει στην κατηγορία των ερωτικών τραγουδιών και είναι από τη Μακεδονία. Εκφράζει το παράπονο ενός νέου γιατί δε βρίσκει ανταπόκριση στα ερωτικά του συναισθήματα. H κόρη που αγαπά και την οποία αποκαλεί μήλο και ρόϊδο (σαν όμορφο και ολόγλυκο φρούτο μοιάζει) τον αποφεύγει. Στην εναγώνια προσπάθειά του να την δει έστω και από μακριά, απευθύνεται σε ένα πολύ προσωπικό της αντικείμενο (το πάπλωμα), προσωποποιώντας το. Αυτό τον πληροφορεί ότι έχει πάει στη βρύση για να πιει νερό και να φέρει και στο σπίτι της. Η φράση αυτή έχει μεταφορική σημασία. Η βρύση ήταν το μέρος του χωριού όπου γίνονταν οι συναντήσεις των νέων, τυχαίες ή προγραμματισμένες, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών. Ίσως η κόρη να έχει πάει στη βρύση για να συναντήσει τον αγαπημένο της που είναι κάποιος άλλος. Έτσι έμμεσα του εκφράζει την άρνησή της. Ο έρωτας του νέου, η απογοήτευσή του, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο η κόρη αρνείται τα αισθήματά του εκδηλώνονται με απλότητα και ειλικρίνεια, με ευγένεια και τρυφερότητα, με λεπτότητα και χάρη μέσα από πολλούς εκφραστικούς τρόπους, όπως μεταφορές και προσωποποιήσεις παρμένες από το φυτικό κόσμο και το φυσικό περιβάλλον.
Από τη Βυζαντινή εποχή, την Τουρκοκρατία κα μέχρι τα μέσα του 19 ου αιώνα τα ερωτικά τραγούδια γεννήθηκαν και καλλιεργήθηκαν σε μια κοινωνία που η σύνθεσή της ήταν κυρίως γεωργική και ποιμενική, ναυτική, αλλά και κατά τόπους βιοτεχνική και επαγγελματική. Σύμφωνα με τους παραδοσιακούς οικογενειακούς και γενικότερα κοινωνικούς θεσμούς σε κάθε τόπο και εποχή, και με βάση τα ήθη της ζωής τους οι άνθρωποι εκδήλωναν τα ερωτικά τους συναισθήματα με τραγούδια στα πανηγύρια, στις γιορταστικές συγκεντρώσεις, στα χοροστάσια, αλλά και σε άλλες περιστάσεις όπως στην ώρα της δουλειάς, στις συναντήσεις στο δρόμο και αλλού. Έτσι η ανακοίνωση του αισθήματος μέσα από το τραγούδι έφερνε ανακούφιση και λύτρωση στην ψυχή αυτού που τραγουδούσε, αφού ιδιαίτερες σχέσεις των νέων πριν από το γάμο ήταν αντίθετες με την ηθική της κοινωνίας εκείνων των χρόνων.
It is a love song from Macedonia. A young man’s love has met with no response. The girl he loves avoids him. He calls her “apple” and “pomegranate”, like a nice, sweet fruit. In his attempt to go close to her, the young man speaks to the girl’s mattress, as if it was a person. Her mattress informs him that the girl has gone to the fountain to drink water and fill her jug.This phrase is metaphorical. The fountain of a village was the place that young people met, by chance or not. Maybe the girl has gone there to meet somebody else she is in love with and in this way she refuses to see the man of the song. The young man’s disappointment as well as the girl’s refusal show their feelings which are true and simple, personified by natural and physical things.
From the Byzantine period as well as Turkish domination and half of the 19th century, love songs were created in a society that people were mainly farmers or shepherds, sailors, craftsmen and professionals. According to family tradition and social institutions concerning place and time, people used to express their feelings with songs in fairs, entertainments, choirs and many other cases, like: while working, meeting each other in the street or anywhere else. Since the morality of those years did not let young people have any private relationship before getting married, they tried to express their feelings and relieve their longing, singing love songs.
Πηγές - Sources:
α. Ελληνική Λαογραφία, Τεύχος Δ’, (Δημοτική Ποίηση), Γ. Σπυριδάκης, Αθήνα 1972
β. Ημερολόγιο 2007, Κρήνες της Μακρινίτσας
