1ο Γυμνάσιο Γέρακα

Φαύστα

Την Τετάρτη 10 Μαρτίου, οι μαθητές της θεατρικής ομάδας παρουσίασαν τη Φαύστα του Μποστ στο αμφιθέατρο του σχολείου.

Υπεύθυνες καθηγήτριες: Κουσερή Γ,. Παρασκευά Γ., Τζιφάκη Σ., Κοντογεώργη Α.

Υπόθεση
Η Φαύστα και ο σύζυγός της έχασαν την κόρη τους, που πνίγηκε στη θάλασσα. Την έψαξαν αλλά δεν την βρήκαν. Το ξεπέρασαν μάλλον εύκολα. Μετά από χρόνια, στο ψάρεμα ο μπαμπάς έπιασε ένα μεγάλο ψάρι. Αυτό είχε μέσα στην κοιλιά του το κοριτσάκι, που είχε πια μεγαλώσει. Είχε κάποια προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής, αλλά από την άλλη είχε γνωρίσει τον κόσμο. Είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί στους γονείς της, για την Κίνα και γενικά για τον κόσμο. Κι ενώ η οικογένεια ετοιμάζεται να γιορτάσει το χαρμόσυνο γεγονός το κοριτσάκι εξολοθρεύεται από τους γάτους, επειδή μύριζε ψαρίλα. Μια άλλη οικογένεια που της έτυχε ακριβώς η ίδια περίπτωση με τον γιο τους, έρχονται να ζητήσουν σε γάμο το ομοιοπαθές κοριτσάκι αλλά πληροφορούνται το χαμό του και φεύγουν άπραγοι.

Το έργο είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο, με αμέτρητους σολικισμούς, που γίνονται επίτηδες, για να βγαίνει πιο εύκολα η ρίμα και να καταστρέφεται η καθαρεύουσα. Αυτό ήταν σχόλιο του Μποστ υπέρ των δημοτικιστών στην κόντρα τους με τους καθαρευουσιάνους. Αυτό το ζήτημα έχει λήξει εδώ και 30 χρόνια με την καθαρεύουσα να έχει μπει πια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ωστόσο, η γλώσσα του Μποστ εξακολουθεί να ακούγεται αστεία και πρωτότυπη. Αυτό, γιατί έγραφε με τον τρόπο που τον βόλευε, για να δημιουργήσει, φτιάχνοντας τους δικούς του κανόνες.

Το σουρεαλιστικό δράμα των ηρώων συμβαίνει σε μια εποχή κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα κολάζ, στο οποίο δημοσιογραφικός λόγος, ρίμες, σκοτωμένη καθαρεύουσα, δράμα και κωμωδία αναμειγνύονται, με έναν υπόγειο σχολιασμό τόσο της κοινωνίας, όσο και της ιστορίας.
Ο ίδιος ο Μποστ κάνει την καλύτερη παρουσίαση του έργου του «...Το έργο γράφτηκε σε στιγμή κεφιού, και ούτε θυμάμαι να με κούρασε, ούτε το θέμα της να με απασχολούσε χρόνια. Τώγραψα το καλοκαίρι του ΄63, φιλοδοξώντας να έχω στο συρτάρι κι ένα έργο που να μην είναι επίκαιρο... Το έργο έχει τας εξής πρωτοτυπίας και προσόντα: 1) με την παρεμβολή 17 τραγουδιών γίνεται μιούζικαλ διάρκειας 2 ωρών, 2) Αφαιρουμένων των τραγουδιών γίνεται μονόπρακτον μίας ώρας, 3) Δια της προσθέσεως 30 – 40 στίχων μεταβάλλεται εις έργον πολιτικόν, και δ) δια της αφαιρέσεως των πολιτικών αιχμών, γίνεται σκηνικό παιχνίδι. Είναι δηλαδή έργον αυξομειούμενον, εις διάρκειαν, κατάλληλον δια όλους τους θιάσους και δια όλας τας σκηνάς, πράγμα που ουδείς συγγραφεύς κατάφερεν εις την παγκόσμιον δραματουργίαν. Αισθάνομαι δε υπερήφανος διότι αυτό που ο Σαίξπηρ και ο Αισχύλος δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν, το εκατόρθωσα εγώ χωρίς να κουρασθώ πολύ. Έτερον δεν έχω να προσθέσω.»

 Α' μέρος από την παράσταση:

Β' μέρος από την παράσταση: