Αρχική

Εκδρομή Καστοριά - Νυμφαίο

Από την Πέμπτη  26-04 έως και την Κυριακή 29-04-2018 πραγματοποιήθηκε η 4ήμερη εκπαιδευτική εκδρομή των προγραμμάτων Αγωγής Υγείας του σχολείου μας στην Καστοριά, "όλα εν τάξει και θεάσει" και "Παγκόσμιος ενεργός πολίτης ". Το 2ο πραγματοποιείται και στο πλαίσιο του Γ΄Μαθητικού Συμποσίου Γυμνασίων στο δίκτυο συνεργαζόμενων σχολείων ASPnet της UNESCΟ, με συμμετοχή 42 μαθητών και 4 συνοδών καθηγητών.

Αναχωρήσαμε την 1η ημέρα ενωρίς το πρωί και με αρκετές στάσεις κατά τη διαδρομή φτάσαμε στην όμορφη, αλλά μελαγχολική Καστοριά κατά το απόγευμα. Μετά την εγκατάστασή μας στο ξενοδοχείο, με θέα σχεδόν όλων των δωματίων στη γραφική λίμνη, κάναμε την πρώτη μας βραδινή περιήγηση στο παραλιακό κέντρο της πόλης. Αυτό που από την πρώτη στιγμή διαπιστώσαμε και μας έκανε εντύπωση ήταν η απλότητα των ανθρώπων και η φιλόξενη διάθεσή τους, που ήταν πρόθυμοι  να μας δώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες, αλλά κυρίως η κυκλοφοριακή αγωγή των οδηγών δίνοντάς μας προτεραιότητα σε κάθε μας διάβαση. 

Την 2η ημέρα, μετά από μια όμορφη διαδρομή με τη φύση στην καλύτερή της  ώρα, αλλά και δύσκολη λόγω στροφών, φτάσαμε στο Νυμφαίο, έναν πολύ όμορφο παραδοσιακό οικισμό. Από το 1986 τα σπίτια του ανακατασκευάστηκαν  από κάποιους κατοίκους που επανεγκατεστάθηκαν στο χωριό μετά την ερήμωση που είχε γνωρίσει λόγω εσωτερικής μετανάστευσης μέχρι και τη δεκαετία του '80. Ο οικισμός ξαναζωντάνεψε και αποτελεί σήμερα έναν χειμερινό τουριστικό προορισμό για πολλούς. Σ' αυτό έχει συμβάλλει πολύ και η δημιουργία της εθελοντικής οργάνωσης "Αρκτούρος" που έχει τις εγκαταστάσεις της στην περιοχή του Νυμφαίου. Εκεί επισκεφθήκαμε τη Νίκειο Σχολή, ένα τριώροφο πετρόκτιστο κτίριο από το 1928, δωρεά του Νυμφαιώτη ευεργέτη Ιωάννη Νίκου με σχέδια που έφερε ο ίδιος από τη Σουηδία. Όπως μας πληροφόρησε ο εθελοντής ξεναγός η Νίκειος σχολή μέχρι το 1941 φιλοξένησε το Ημιγυμνάσιο και στη συνέχεια μέχρι το 1980 το Δημοτικό Σχολείο. Την δεκαετία του 1980 άδειασε τελείως από παιδιά, εγκαταλείφθηκε και ερειπώθηκε. Με την ανακατασκευή όλων των σπιτιών και αρχοντικών του χωριού έγινε και η αναστήλωση της Σχολής με τη βοήθεια και συνεργασία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που  λειτουργεί ως πρότυπο συνεδριακό κέντρο και ως κέντρο ενημέρωσης των επισκεπτών του "Αρκτούρου"

 Εκεί  μας περίμεναν οι εθελοντές του "Αρκτούρου" και μετά από μια ενημερωτική ξενάγηση για την καφέ αρκούδα και τον λύκο  παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο . Στη συνέχεια, προχωρώντας στο δάσος με τις οξιές, φτάσαμε στο καταφύγιο της καφέ αρκούδας, έναν χώρο 50 στερμμάτων περιφραγμένο που φιλοξενεί όσες κακοποιημένες αρκούδες συγκέντρωσαν οι εθελοντές και όσες αντιμετωπίζουν προβλήματα (τραυματισμούςκλπ.) από την ανθρώπινη παρέμβαση στην ευρύτερη περιοχή που ζουν αρκούδες.  Οι μαθητές μας μίλησαν με εθελοντές του Αρκτούρου για την προσφορά  και τις δράσεις τους για αυτά τα ζώα,  για την απόφασή τους να γίνουν εθελοντές, τα οφέλη που αποκομίζουν, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

 Μετά το μεσημεριανό γεύμα σε εστιατόριο του χωριού, που λόγω της θέσης του απολαύσαμε και την υπέροχη θέα του κάμπου της Πτολεμαϊδας, επιστρέψαμε στην Καστοριά όπου το απόγευμα  επισκεφθήκαμε τον εθελοντικό οργανισμό για τα δικαιώματα του παιδιού "ΚΕΛΕΤΡΟΝ Αγάπη για το Παιδί". Η υποδοχή τόσο από τους ανθρώπους της ομάδας του "Κέλετρον" (διοργανωτές και εθελοντές) όσο και από τα ίδια τα παιδιά ήταν ιδιαίτερα θερμή.  Η φιλοξενία τους και η επαφή και επικοινωνία μας μαζί τους  μας συγκίνησε πολύΟι αρχικοί δισταγμοί πολύ γρήγορα παραμερίστηκαν και όλα τα παιδιά έγιναν μια μεγάλη αγκαλιά. Ο πρόεδρος του "Κέλετρον Αγάπη για το Παιδί" ανέλυσε το έργο της οργάνωσης, ώστε οι μαθητές να κατανοήσουν το νόημα της αλληλεγγύης και την σημασία της εθελοντικής προσφοράς.  Ευχαριστούμε πολύ τους μαθητές του προγράμματος που ως "ενεργοί πολίτες" συγκέντρωσαν ρούχα , βιβλία και παιχνίδια για τα παιδιά του ΚΕΛΕΤΡΟΝ. 

 

 

Το Σάββατο 28 Απριλίου ήταν αφιερωμένο στην πόλη της Καστοριάς. Μετά το πρωινό, ξεκινήσαμε για περιπατητική περιήγηση στην πόλη και στα αξιοθέατά της. Πρώτη μας στάση το Βυζαντινό Μουσείο, χτισμένο στον κεντρικό λόφο της πόλης. Στις αίθουσες του θαυμάσαμε βυζαντινές εικόνες από τον 11ο αιώνα και γνωρίσαμε την ιστορική διαδρομή της πόλης από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Προχωρώντας στα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης αντικρίσαμε πολλά κτίρια και παλιά αρχοντικά με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους. Δεύτερος σταθμός το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα. Νεοσύστατο μουσείο που στεγάζεται σ’ ένα αρχοντικό ο ιδιοκτήτης του οποίου ήταν πρωτεργάτης του πρώιμου μακεδονικού αγώνα. Εκτός από το μουσειακό υλικό που εκτίθεται στους χώρους του 1ου ορόφου (όπλα, ξίφη, διόπτρες, σφραγίδες, αναμνηστικά μετάλλια, φωτογραφικό υλικό, προσωπικά αντικείμενα, στολές, επιστολές και αλληλογραφία της εποχής του Μακεδονικού Αγώνα, χάρτες της περιοχής κ.τ.λ.) στο ισόγειο του κτιρίου έχει οργανωθεί Βιβλιοθήκη, το σπουδαστήριο Τοπικής Ιστορίας και το Τμήμα Έρευνας και Τεκμηρίωσης Τοπικής Ιστορίας με ποικίλες δράσεις. Η υπεύθυνη μας μίλησε με εύστοχο και συνοπτικό τρόπο για το μακεδονικό ζήτημα από τον πρώιμο μακεδονικό αγώνα με τη νέα φιλική εταιρεία και τον ένοπλο αγώνα που συμμετείχε και το ελληνικό κράτος ως το μακεδονικό σήμερα.

Στην ίδια περιοχή της παλιάς Καστοριάς με τα καλντερίμια και τα αρχοντικά επισκεφθήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο. Στεγάζεται από το 1975 σ’ ένα αρχοντικό του 18ου αιώνα που ανήκε στον γουνέμπορα Νεράντζη Αϊβάζη. Στους 2 ορόφους του, αλλά και στην αυλή υπάρχουν οι λειτουργικοί χώροι και τα δωμάτια κάθε χρήσης με όλη την οικοσκευή που είχε η οικογένεια. Υπάρχουν αντικείμενα από την καθημερινή ζωή στο σπίτι και στην εργασία, που αποτελούν υλικές μαρτυρίες του τόπου γενικότερα.

Επόμενη επίσκεψη το Ενυδρείο που βρίσκεται στην είσοδο της πόλης. Στεγάζεται σε σύγχρονο κτίριο και είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων. Φιλοξενεί ψάρια και οργανισμούς που ζουν αποκλειστικά σε λίμνες και ποτάμια. Μετά από τη σχετική ενημέρωση παρατηρήσαμε το θαυμαστό κόσμο του γλυκού νερού και βγάλαμε πολλές φωτογραφίες.

Μετά το μεσημεριανό γεύμα σε παραδοσιακά μαγαζιά του παραλίμνιου κεντρικού δρόμου της πόλης επισκεφθήκαμε τη σπηλιά του Δράκου, ένα σπήλαιο που, όπως μας ενημέρωσε ο ξεναγός, ανακαλύφθηκε από Καστοριανούς ερασιτέχνες εξερευνητές τη δεκαετία του ’40 και χαρτογραφήθηκε από σπηλαιολόγους το 1963-1969. Μετά από πίεση τοπικών φορέων και τη διενέργεια ποικίλων μελετών εγκρίθηκε το 1998 από το Υπ. Πο. η τουριστική αξιοποίησή του και από το τέλος του 2009 άρχισε η λειτουργία του. Το επισκέψιμο μέρος έχει μήκος 300 μ. Προχωρώντας θαυμάσαμε τον πλούσιο σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό διάκοσμο και τέσσερις λίμνες. Περάσαμε από όμορφα κατασκευασμένες γέφυρες, δύο συμπαγείς και μία πλωτή. Ο ξεναγός μας έδωσε πληροφορίες για την ιστορία, τον μύθο, τις φάσεις κατασκευής – αξιοποίησής του και για τον σπηλαιολογικό του διάκοσμο.

Μετά το σπήλαιο συνεχίζοντας τον παραλίμνιο δρόμο της χερσονήσου, τελευταία μας επίσκεψη ήταν στο μοναστήρι της Παναγίας της Μαυριώτισσας, σε μια τοποθεσία μαγευτική με πανύψηλα πλατάνια δίπλα στη λίμνη. Ο υπεύθυνος του μοναστηριού προσφέρθηκε οικειοθελώς να μας δώσει πληροφορίες για τον ιδρυτή και τον χρόνο ίδρυσής του (Αλέξιος Α’ Κομνηνός, 1081-1118) για την ονομασία του, την αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες του καθολικού της μονής, του νάρθηκα και του ανοιχτού προστώου.

Με πολύ όμορφες εικόνες και πληροφορίες για την ιστορία της πόλης επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και βραδινό γεύμα.

Την 4η ημέρα ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής με πρώτη στάση στο νεολιθικό λιμναίο οικισμό του Δισπηλιού. Στο αρχαιολογικό πάρκο έχει δημιουργηθεί μία πιστή αναπαράσταση του προϊστορικού λιμναίου οικισμού με οκτώ καλύβες σε φυσικό μέγεθος πάνω σε πασσαλόπηκτες πλατφόρμες, πλάι στη λίμνη. Όπως μας ενημέρωσε ο ξεναγός, θεωρείται ο αρχαιότερος της Ευρώπης και ανακαλύφθηκε τυχαία το 1932, όταν η στάθμη της λίμνης κατέβηκε και εμφανίστηκαν υπολείμματα ξύλινων πασσάλων. Οι ανασκαφικές έρευνες συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και κατέληξαν στην αναπαράσταση του οικισμού σε πραγματικές διαστάσεις. Τα αντικείμενα που έχουν τοποθετηθεί μέσα στις καλύβες είναι πιστά αντίγραφα των αυθεντικών ευρημάτων που βρίσκονται στο μουσείο. Εκτός των άλλων αντικειμένων, υπάρχει και μια ξύλινη πινακίδα με εγχάρακτα γραμμικά στοιχεία που, όπως μας είπε, χρονολογείται με βεβαιότητα από το 5260 π.Χ. και οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως δεν αποκλείεται να είναι μια πρώιμη μορφή γραπτού λόγου.

Με την αίσθηση ότι το ρολόι του χρόνου γύρισε 7.500 χρόνια πίσω, επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν για το ταξίδι της επιστροφής. Με ενδιάμεσες απαραίτητες στάσεις φτάσαμε στο σχολείο περίπου στις 10. 00 μ.μ.

 

 

 

Ευχαριστούμε πολύ όλα τα παιδιά για την καλή συνεργασία.