Η Ζωή του Πι
- 07 Ιαν 2015
- Ανανεώθηκε 07 Ιαν 2015
- Αναρτήθηκε 07 Ιαν 2015
- Εμφανίσεις: 962
Τίτλος βιβλίου : Η ζωή του Πι
Το βιβλίο ‘’Η ζωή του Πι’’ αναφέρεται σε έναν έφηβο Ινδό ονομαζόμενο Πίσιν (Πι) Μόλιτορ Πάτελ ο οποίος ζει με την οικογένειά του στο Ποντισερί της Νότιας Ινδίας και λατρεύει την ζωολογία ενώ η οικογένεια του έχει έναν ζωολογικό κήπο .Όταν όμως τα οικονομικά τους δεν πηγαίνουν τόσο καλά και ο ζωολογικός κήπος δεν επιφέρει αρκετά χρήματα ώστε να μπορούν να επιβιώσουν, αποφασίζουν να μετακομίσουν στον Καναδά όπου θέλουν να ανοίξουν έναν νέο ζωολογικό κήπο .Όμως το ιαπωνικό φορτηγό πλοίο (Τσιμτσούμ) με το οποίο ταξιδεύουν ναυαγεί στις 2 Ιουλίου του 1977 και τότε ο Πι πρέπει να συμβιώσει σε μια βάρκα και μια αυτοσχέδια σχεδία μαζί με μια ζέβρα , έναν ουρακοτάγκο, μια ύαινα και μια ενήλικη βασιλική τίγρη της Βεγγάλης (Ρίτσαρντ Πάρκερ). Ο ουρακοτάγκος , η ζέβρα και η ύαινα δεν επιβιώνουν καθώς φαγώνονται από τον Ρίσαρντ Πάρκερ από τις πρώτες ημέρες. Έτσι ο Πι καταλήγει να συνυπάρχει μόνο με αυτόν. Μαζί με την τίγρη και προσπαθώντας σκληρά να την τιθασεύσει και να συμβιώσει ο Πι περνά πολλές περιπέτειες (οι περισσότερες μάλιστα και ανεξήγητες), ενώ περιπλανιέται μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου του 1978 που τελικά θα βρεθεί σε μια ακτή του Μεξικού. Εκεί θα τον φροντίσει μια φτωχή οικογένεια η οποία θα του δώσει τις πρώτες βοήθειες. Λίγο καιρό μετά θα υιοθετηθεί από μια γυναίκα η οποία ζει στον Καναδά και μεγαλώνοντας θα σπουδάσει ζωολογία στο πανεπιστήμιο του Τορόντο και θα καταλήξει να μας διηγείται την απίθανη αυτή ιστορία του…
Ο ήρωας ο οποίος με συγκίνησε ήταν ο Πι. Με συγκίνησε διότι μπόρεσε να επιβιώσει αγνοώντας όλες τις αντίξοες συνθήκες. Μπορεί μάλιστα σε πολλά σημεία να έχασε τις ελπίδες του για το ότι θα κατάφερνε να βρει στεριά όμως ποτέ δεν σταμάτησε να προσπαθεί για την επιβίωσή του. Μπορούμε να πούμε δηλαδή ότι ‘διψούσε’ για ζωή. Επίσης στο τρίτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου δύο Ιάπωνες ερευνητές προσπαθούν να βρουν τα αίτια τα οποία οδήγησαν στη βύθιση του Τσιμτσούμ κάνοντας διάφορες ερωτήσεις στον Πι όχι μόνο για το πλοίο αλλά και την ιστορία του χωρίς όμως να τον πιστεύουν. Σε αυτό το σημείο ο Πι παρόλη την ηλικία του η οποία δεν ξεπερνά τα 14 , απαντά με τεράστια ωριμότητα και δείχνοντας ότι από αυτά που πέρασε κατάλαβε πολλά πράγματα για τη ζωή. Παράλληλα καταφέρνει με ένα χιουμοριστικό τρόπο να διδάξει τους δύο Ιάπωνες πως αν πιστεύουν μόνο ότι βλέπουν δεν έχει νόημα ούτε να ζουν αλλά ούτε και να πιστεύουν σε κάποια θρησκεία αφού τίποτα από αυτά που τους παρουσιάζει η θρησκεία τους δεν μπορούν να δουν ,άρα και να αποδείξουν.
Το βιβλίο το οποίο διάβασα θα το πρότεινα και σε άλλα παιδιά να το διαβάσουν. Θα το πρότεινα επειδή πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο το οποίο πέρα από κάποιες γνώσεις και απασχόληση μπορεί να δώσει και πολύ κουράγιο. Ειδικά σε μια ταραγμένη εποχή, όπως αυτή που διανύουμε, είναι πολύ χρήσιμο γιατί δείχνει την θετική σκέψη και την αισιοδοξία που πρέπει να έχουμε. Ακόμα μπορούμε και να φανταστούμε τα μαγευτικά τοπία τα οποία μας περιγράφονται σε μερικές από τις ανεξήγητες περιπέτειες του Πι και να ξεφύγουμε από την δύσκολη καθημερινότητα που πολλές φορές περνάμε.
Ελευθερία Αθανασοπούλου Α’1
