Αρχική

Tην Τετάρτη 9 Απριλίου 2014 είχαμε τη μεγάλη χαρά και τιμή να υποδέχτούμε στο χώρο του σχολείου μας την ποιήτρια και σύντροφο του Οδυσσέα Ελύτη, την κα Ιουλίτα Ηλιοπούλου για να μας μιλήσει για τη ζωή και το έργο του νομπελίστα ποιητή, στο πλαίσο του προγράμματος "Όταν ο Ελύτης συνάντησε τον Ελ Γκρέκο".

Η πολιτιστική ομάδα την υποδέχτηκε με δύο τραγούδια σε μελοποίημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη και συγκεκριμένα τον «Έρωτα» και «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ».
Εκείνη με τη γλυκειά και αέρινη παρουσία της ευχαρίστησε τα παιδιά της ομάδας για την όμορφη έκπληξη και ξεκίνησε την ομιλία της με τη σκέψη ότι μια αφορμή, όπως η συμπλήρωση 400 χρόνων από το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, γίνεται εφαλτήριο για να ξεκινήσουμε ένα δικό μας ταξίδι στην έρευνα, στη γνώση, στην ευαισθησία. Είπε «...μελετώντας την τέχνη, είτε την ποίηση, είτε τη ζωγραφική, ουσιαστικά αφήνει κανείς τον εαυτό του να μπει μέσα σ’αυτό που ονομάζουμε ποιητική λειτουργία η οποία είναι η ίδια άσχετα με τον ποιό κώδικα έχει όπως αν εκφράζεται με χρώματα και φόρμες ο ζωγράφος, αν εκφράζεται με ήχους ο μουσικός ή αν εκφράζεται με λόγια ο ποιητής. Μπαίνουμε έτσι σε μια αναζήτηση του δικού μας εαυτού και των πιο ευαίσθητων πτυχών του εαυτού μας. Έτσι γνωρίζουμε τον εαυτό μας και σχεδιάζουμε το επόμενο βήμα μας».

Αυτό που θεωρεί η ίδια σαν το πιο κοινό σημείο των δύο μεγάλων Ελλήνων, του Οδυσσέα Ελύτη και του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου είναι ότι και οι δύο κάνουν μια υψηλή τέχνη. «Αναζητούν με το δικό τους τρόπο όχι μόνο να αποτυπώσουν την πραγματικότητα αλλά να ψάξουν να βρουν κάτι παραπάνω από το μυστήριο της ύπαρξης και να αποτυπώσουν αυτό που είναι πέραν. Και οι δύο έχουν αυτή τη διάσταση που θα τη λέγαμε μεταφυσική». Συμπλήρωσε επίσης σαν ένα επιπλέον κοινό σημείο ότι και οι δύο επηρεάστηκαν από τα Ευρωπαϊκά ρεύματα. Ο Ελύτης από τους Γάλλους υπερεαλιστές, όπως ο Eluard και ο Ελ Γκρέκο από την δυτική τεχνοτροπία της Αναγέννησης και το μανιερισμό.

Τόνισε επίσης ότι «η υψηλή ποίηση είναι το παράθυρο που ανοίγεις στον ελεύθερο αέρα» και προέτρεψε τα παιδιά να αφήσουν το ποίημα να μιλήσει ανορθόδοξα και να ανοίξει μέσα τους ένα εσωτερικό διάλογο. «...πολλές φορές καθώς εμείς μεγαλώνουμε, έχοντας αποκτήσει νέες γνώσεις και εμπειρίες, το ποιήμα θα μιλήσει διαφορετικά μέσα μας και θα ανακαλυψουμε διαφορετικά επίπεδα». 

Σε ερωτήσεις που τις έκαναν τα παιδιά σχετικά με την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη είπε ότι η ποίηση του Ελύτη σχετίζεται μέσα από τις εικόνες, μέσα από τις οποίες προβάλει και ερευνά τις μεγάλες ιδέες: την έννοια της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, του έρωτα, της αθωότητας και κυρίως την έννοια της εναντίωσης. Κάτι που του έδωσε και το έναυσμα για να γράψει. Είπε : «...αυτό που τον ώθησε να γίνει ποιητής είναι η αντίθεση του με το μάταιο τούτο κόσμο και θέλησε μέσα από τη γραφή του να συνθέσει μια διαφορετική αντίληψη για τη ζωή». 

Οι αγαπημένοι του ποιητές υπήρξαν οι αρχαίοι, όπως η Σαπφώ, αλλά από τους νεότερους ο Διονύσιος Σολωμός και ο γάλλος υπερεαλιστής Eluard. Επηρεάστηκε από τους υπερεαλιστές, αφομοίωσε κάποια στοιχεία τους, και διαμόρφωσε μια πολύ προσωπική έκφραση, χωρίς να γίνει ο ίδιος υπερεαλιστής.

Μας μίλησε για την αγάπη του για την τάξη, την αφοσίωσή του στην τέχνη, τη βαθιά του του πίστη για τη μετασχηματιστική δύναμη που μπορεί να έχει η τέχνη στον άνθρωπο, τη βαθιά του αγάπη για το ελληνικό τοπίο και το καλοκαίρι με τον ήλιο και τον θαυμασμό του για την ελληνική γλώσσα, που ήταν εκείνη που τον ώθησε να γράψει ποίηση. Μας τόνισε τη βαθιά αγάπη του Ελύτη για τη μουσική αλλά και τη ζωγραφική, την οποία θα ήθελε να έχει την ευκαιρία να σπουδάσει. 
Σε ερώτημα του πόσο γρήγορα μπορούσε να ολοκληρώσει ένα ποίημα, απάντησε ότι η επεξεργασία και η ολοκλήρωσή του μπορούσε να κρατήσει ακόμα και χρόνια!Σχετικά με τις μελοποιήσεις των ποιημάτων του είπε ότι ο Ελύτης άλλοτε συγκινιόταν με το τρόπο προσέγγισης του συνθέτη στο ποίημα του και άλλοτε εξοργιζόταν αν ήταν πολύ απλουστευτικός και κινδύνευε να χάσει το ποίημα τη σημασία του. Είπε ότι ο Θεοδωράκης είχε την ευαισθησία και την ευφυία να καταλάβει τη σημασία του έργου του «Άξιον Εστί» την εποχή που πολλοί ποιητές και φιλόλογοι είχαν αρνητική στάση απέναντι σ’αυτό.

Τελειώνοντας η κα Ιουλίτα Ηλιοπούλου και μετά από σχετική ερώτηση, μας μίλησε για την τεχνική του κολάζ του Ελύτη. Είπε ότι ο Ελύτης έβαζε αγγέλους και αγίους στα κολάζ και ειδικά στην πρώτη εικαστική του φάση ενώ μετά γίνονται πιο γεωμετρικά και αφηρημένα και αρχίζουν να λείπουν αυτές οι μορφές των αγίων με κάποιες εξαιρέσεις όπως τα κολάζ «Ελεύθερη κίνηση» και «Η ένωση των εκκλησιών». Αυτές τις μορφές τις βάζει γιατί σηματοδοτούν τη θεία παρουσία. Ο Ελύτης επίσης θεωρεί το στοιχείο της ορθοδοξίας συνυφασμένο με τη φύση – το ξωκλήσι, η άνοιξη, οι χαιρετισμοί είναι όλα στοιχεία του ελληνικού τοπίου.

Την αφήσαμε να φύγει, μετά από τις σχετικές οικογενειακές φωτογραφίες με την πολιτιστική ομάδα, έχοντας φωτίσει πολλά σημεία για τη ζωή και το έργο του μεγάλου αυτού ποιητή, και έχοντάς μας αγγίξει βαθιά με τις γνώσεις της, το λόγο της που κυλούσε σα νεράκι και τη θετική της αύρα.

Υπεύθυνοι καθηγητές

Περτσινίδου Κορίννα

Λυμπεροπούλου Σοφία

Ρήγας Θοδωρής

Τσιακούλια Κατερίνα

DSC_5790

DSC_5795

DSC_5799

DSC_5807

DSC_5811

DSC_5812

DSC_5819